Tur og teater: Vinje på dagsturhytta

Blåmann, Blåmann, bukken min,

tenk på vesle guten din!

Bjørnen med sin lodne fell

kan deg taka seint i kveld.

Gamle Lykle, moder di,

seint kom heim med bjølla si.

Så ikring seg ho mund' sjå

liksom der var fare på. 

Har du prøvd kombinasjonen tur og teater? 

Turteater

Teatertur

Dagsturhytteteater

Eller heilt konkret: Vinje på dagsturhytta

Det prøvde vi forrige måndag, og fekk både ein fin tur og ei fin teateroppleving. 

Sjølv om det var litt kjøligt.....

I regi av Sogn og Fjordane Teater, Førde bibliotek og Rom for ord, vart det arrangert teater på dagsturhytta i Førde. 

Kjekt at hytta kan ha ulike bruksmåtar, og vi erfarte allereie under opninga av hytta at den eignar seg godt som konsertstad, og no også som arena for teater. 

Forestillinga var ein forkorta versjon av Sogn og Fjordane teater/Rom for ord sin produksjon 

"Vinje, vår mann". 

Frilansfotografen Alf Vidar Snæland filma forestillinga. 

Klikk å biletet under for å sjå eit lite utdrag: 

Det såg ut som der var naud,

kanskje no du ligger daud.

Tidt du dansa kringom meg,

mangt eg rødde då med deg.

Når eg låg som blind og dauv,

grov du på meg med di klauv;

ja, du ville vekkja meg

opp til leiken din med deg.

Dagturhytteprosjektet i Sogn og Fjordane har blitt ei suksesshistorie, 

og denne framsyninga viser kva potensiale det er i bruk av desse hyttene.  

Kom mai, du skjønne milde, 
gjør skogen atter grønn!

Grøn skog har vi fått, men framleis kan vi sjå langt etter dei milde temperaturane i mai. 
På dagsturhytta måtte vi sitje med dunjakker og hanskar for å halde varmen:

Sjølv om minstemann i familien drog ned snittalderen på publikum monaleg, 

så hadde vi alle ei fin oppleving og ein litt annleis tur. 

Kvardagsturen tar vi ofte, men kombinasjonen tur og teater skjer ikkje så ofte. 

Satsar på fleire slike dagsturhytteopplevingar! 

Du var sprek og glad og god,

all mi ros du vel forstod.

Tidt du veit eg sa til deg:

«Han veit meir enn mata seg.»

Blåmann, Blåmann, svar meg no,

mekra med ditt kjende ljod!

Ikkje enno, Blåmann min,

må du døy frå guten din.

Aasmund Olavsson Vinje